Muzeum Troski to muzeum z wieloma wystawami na całym świecie. Jak w każdym muzeum, niektóre z nich są bardziej trwałe niż inne. Nowe wystawy są otwierane, istniejące zmieniają swoje funkcje, a niektóre bywają porzucane i zamknięte.
Jest przestrzeń do czytania. Jest przestrzeń do tańczenia. Jest przestrzeń do stolarki, do uprawiania warzyw, i do nauki. Są też miejsca „do czegokolwiek”.
Każdy może otworzyć swoją wystawę w Muzeum. Jedyne co musisz zrobić to zaproponować jakie miejsce chcesz stworzyć. Każdy może też zająć miejsce na wystawie w muzeum. Musisz nam jedynie powiedzieć, co chcesz tam zrobić.
Głównym celem Muzeum Troski jest tworzenie i pielęgnowanie relacji społecznych. Przedmioty mogą, choć nie muszą, być częścią tych relacji; nie zajmujemy się katalogowaniem i archiwizowaniem dzieł sztuki. W Muzeum Troski nie ma strażników.
Nie musisz być artystą aby spędzać czas w Muzeum. Pobyt nic nie kosztuje. Muzeum jest otwarte dla wszystkich, których działania wzmacniają naszę zbiorową wolność poprzez relacje oparte na trosce: o ludzi i zwierzęta, o nasze zasoby, i o nasze środowisko.
Wystawy w Muzeum Troski są organizowane przez ich mieszkańców. Są ciągle tworzone na nowo: nie ma stałych wystaw, nie ma stałych bywalców. Muzeum Troski inspiruje kolektywne działania, które mogą przenikać pomiędzy wystawami, a także do świata zewnętrznego. Muzeum Troski nie kończy się na jego murach.
Podobnie jak Proletkult Aleksandra Bogdanowa, Muzeum Troski kwestionuje, czym jest muzeum, i kim jest artysta. Chcemy tworzyć przestrzeń dla wolności i dla troski, nie dla pomników. W Muzeum Troski sztuka to nie wyżyny symbolizmu, lub dzieła których nie można dotknąć – to ćwiczenie w budowaniu lepszego świata. Każdy z nas zasługuje na taką samą troskę i uwagę, jaka teraż przysługuje pomnikom i arcydziełom – na całą wieczność.
Przełożyła Iwona Wardach
ara / aze / bul / deu / ell / eng / est / eus / fas / fra / hin / ind / ita / jpn / mar / mkd / nld / norsk / pol / por-bra / por-eu / ron / slv / spa / swe / tur / urd / zho / zho-trad